During the Covid-19 pandemic outbreak that affected the whole world, the existence and function of education informatics network gained much more importance than before. It is also important to bring teachers and students together on the same platform by providing rich educational content, especially in such a period. In the current study, secondary school teachers’ opinions about EBA were determined through semi-structured interviews.

The data of the study were collected through semi-structured interviews, one of the qualitative research methods.

A case study was adopted as a research design. The study was carried out in the spring semester of the 2019-2020 academic year. A total of six teachers including one mathematics and five science teachers from various provinces and districts of Turkey. The teachers participating in the research were selected by purposeful sampling method, taking into account the criteria of using the informatics network (EBA) continuously in education during their education activities.

The data obtained from the interviews were analyzed with content analysis, coded and themes were created. Results indicated that although teachers sometimes experience technical problems, they generally stated that they found EBA contents useful for students. They thought that EBA offers students versatile features and contains content according to almost every student's learning style. In addition, teachers also mentioned the benefits of EBA in terms of reporting a lot of information such as what activities students did in EBA, which questions they solved, and the correct/incorrect rates of solved questions. Teachers also stated that there are many features that should be added to EBA. They thought that the number of simulation applications and online games on the platform should be increased. Although some of the teachers thought that the questions in EBA were useful for the students, while others thought the questions were insufficient in scope. In addition to these, teachers criticized that students' entry to EBA is limited for a certain period of time.

Çevre tüm varlıkların içerisinde etkileşimde bulunduğu ve geleceğin şekillendiği yaşam alanıdır. Bu yaşam alanının gelecek nesillere güvenle aktarılması, canlı hayatının sürekliliğini sağlayacaktır. Sürdürülebilir bir çevre, bizden sonraki nesillere aktarmamız gereken en değerli mirastır. Sürdürülebilir bir çevrenin sağlanması için ileride her biri geleceğimizi şekillendirecek bireyler olmaya aday olan çocukların, çevre konusunda iyi eğitilmesi gerekmektedir. İlkokul öğretmenleri bu noktada, küçük yaşlarda aşılanması gereken çevre koruyucu tavır ve tutumları öğrencilere kazandırmakta kilit rol oynamaktadır. Gelecek nesillerimizin bilinçli ve çevreye karşı daha duyarlı olması için ilkokul öğretmenlerine büyük sorumluluklar düşmektedir. Bu çalışmada ilkokul öğretmenlerinin çevreye yönelik tutumları ele alınmış ve bu çerçevede insanların çevreye bakış açıları, çevre hakkında sahip oldukları bilgi birikimi, çevresel sorunlarının farkında olma durumları ve çevre sorunlarıyla karşılaştıklarında bu sorunlarla baş edebilme kapasitelerini ortaya koymak amaçlanmaktadır. Araştırmada katılımcıların beceri, ilgi, yetenek, tutum gibi özelliklerini tespit etmede tercih edilen nicel araştırma yöntemlerinden birisi olan tarama modeli kullanılmıştır. Verilerin toplanmasında dört alt boyuttan oluşan Çevresel Tutum Ölçeği (ÇTÖ), verilerin analizinde ise SPSS (Statistical Package for the Social Sciences) programı kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre öğretmenlerin cinsiyetleri ile çevresel tutumları arasında anlamlı ilişkiye rastlanmıştır. Kadın öğretmenlerin erkek öğretmenlere göre çevresel tutumlarının daha olumlu yönde olduğu, bu doğrultuda da erkek öğretmenlere yönelik çevresel tutumların iyileştirilmesi gerektiği sonucuna ulaşılmıştır

Bu çalışmanın amacı; ilkokul 3. ve 4. sınıf öğrencilerinin Covid-19 kavramına ilişkin bilişsel yapılarının incelenmesidir. Tarama modeli kullanılarak yapılan çalışmada veriler; öğrencilerin Covid 19 kavramına ilişkin çizimlerinden ve açıklamalarından elde edilmiştir. Çalışmanın örneklemini 3. sınıf düzeyinden 86 ve 4. sınıf düzeyinden 77 öğrenci olmak üzere toplam 163 öğrenci oluşmaktadır. Elde edilen veriler içerik analizi kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışmada 3. ve 4. sınıf öğrencilerinin Covid 19 kavramına ilişkin çizimlerinden 10, açıklamalarından 10 bilişsel yapı elde edilmiştir. Elde edilen bu bilişsel yapıların çoğunun öğrencilerin çizim ve açıklamalarında ortak olduğu belirlenmiştir. Çalışma sonucunda ilkokul 3. ve 4. sınıf öğrencilerinin Covid 19 kavramına ilişkin geliştirdikleri bilişsel yapıların geniş bir perspektifte dağılım gösterdiği tespit edilmiştir. Çalışmada ayrıca kavramla ilgili öğrencilerin geliştirdikleri en kuvvetli bilişsel yapıların “Covid-19’dan Korunma” ve “Covid-19’un Sebebi” olduğu belirlenirken pandemi sürecinin öğrencilerin psikolojileri üzerine olumsuz etkiler yaptığına ilişkin bulgulara rastlanmıştır. Katılımcıların niceliksel ve niteliksel özellikleri genişletilerek ve farklı ölçme araçları kullanılarak benzer yönde araştırmalar yapılması çalışmanın önerileri arasındadır.

Anahtar kelimeler: Covid 19 kavramı, bilişsel yapılar, çizme yazma tekniği, üçüncü ve dördüncü sınıf öğrencileri

Günümüzde eğitimdeki hızlı gelişmeler sayesinde günlük hayatla ilişkilendirilen matematiksel modelleme, matematiksel beceriler arasında yerini almıştır. Literatürde yer alan matematiksel modelleme etkinlikleriyle ilgili ülkemizde yapılan çalışmalar incelendiğinde ilkokul ve ortaokul düzeyinde uygulamaya yönelik çalışma açısından eksiklikler olduğu ifade edilebilir. Bu noktadan hareketle bu araştırmada günlük hayatta en çok karşılaştığımız ancak öğrencilerin derslerde en çok zorlandıkları konulardan biri olan yüzdeler ile ilgili modelleme etkinliklerine yönelik çalışma yapılmasının gerekli olduğu düşünülmüştür. Bu bağlamda çalışmanın amacı yüzdeler öğretiminde matematiksel modelleme etkinlikleri kullanımına ilişkin öğrenci görüşlerini incelemek şeklinde belirlenmiştir. Bu kapsamda nitel yaklaşımla oluşturulmuş çalışmada durum çalışması yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunun 2017-2018 Eğitim Öğretim yılında Rize’de bir devlet okulunun 7. sınıfında öğrenim gören 21 öğrenci oluşturmaktadır. Ortaokul 7. sınıf düzeyinde bir ünitenin kazanımlarına paralel bir şekilde hazırlanan matematiksel modelleme etkinlikleri destekli yürütülen dersler sonrasında araştırmacı tarafından geliştirilen matematiksel modelleme etkinlikleri öğrencilere uygulanmıştır. Çalışmanın verileri bu etkinliklerin sonunda yapılan yarı yapılandırılmış görüşmeler aracılığıyla elde edilmiştir. Verilerin analizinde içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Sonuçlar, matematiksel modelleme etkinlikleriyle yapılan öğretimin öğrencilere kazandırdıklarının başında matematik ve günlük hayat arasındaki ilişkiyi anlamlandırma, eğlenceli ders ortamı, etkin katılım geldiğini ortaya koymaktadır. Ayrıca görüşmelerden elde edilen sonuçlara göre öğrencilerin uygulama öncesinde matematiğin günlük hayattaki yerinin farkında oldukları ancak matematiksel modelleme etkinlikleriyle çalıştıktan sonra bu ilişkinin daha geniş bir alana yayıldığını fark ettikleri tespit edilmiştir.

Çevresel sorunlar, çağımızın en önemli sorunlarındandır. Bunun nedeni, insanların çevreye karşı olumsuz tutum, düşünce ve davranışlardır. Teknolojik, yerel ve küresel önlemler almak, çevre sorunlarını çözmek için yeterli değildir. Çevresel farkındalık ve duyarlılık mutlaka sağlanmalıdır. Bunu gerçekleştirebilmek için, çevre eğitiminin küçük yaşlardan itibaren insanlara kazandırılması gerekmektedir. Verilecek eğitimlerin davranışa dönüştürülmesi için de çaba sarf edilmelidir. Bu eğitimin istenilen düzeyde sonuç verebilmesi için, çevre bilinci gelişmiş öğretmenlerin yetiştirilmesi de önemlidir. Çünkü, öğretmenler öğrencileri için rol model olarak algılanmaktadır. Erken dönemde başlayacak çevre eğitimi sayesinde, çevreye karşı olumlu alışkanlık, tutum ve davranışların daha erken kazanılması mümkün olacaktır. Bu kazanım, olumlu sonuçları da beraberinde getirecektir. Daha yaşanabilir bir dünya için alınabilecek en etkili önlem de bu eğitim kabul edilmelidir. Erken çocukluk döneminde eğitim veren ve davranışların kazanılmasında aktif rol oynayan gruplardan birisi de çocuk gelişimi programı mezunlarıdır. Bu sebeple, çocuk gelişimi öğrencilerinin çevreye duyarlı olarak yetiştirilmesi de ciddi bir kazançtır.  Bu çalışmanın amacı; çocuk gelişimi programı öğrencilerinin çevreye ve doğaya karşı olan tutumlarının belirlenmesi ve bu tutumlar üzerinde etkili olan değişkenlerin incelemesidir. Az sayıda araştırma yapılan bu konuda, elde edilen sonuçların başarıya ulaşmak için rehber olacağı düşünülmektedir. Araştırmanın örneklemini, 2018-2019 öğretim yılında Bir devlet üniversitesinin Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu Çocuk Gelişimi Programı 1. ve 2. sınıfta öğrenim gören 90 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada, ön lisans çocuk gelişimi programı öğrencilerinin çevreye yönelik tutumlarını ölçmek amacı ile veri toplama aracı olarak “Çevresel Tutum Ölçeği” kullanılmıştır. Bu ölçek, çevresel problemler için eğitim ge¬reksinimi, çevre eğitiminde alan gezilerinin önemi, çevresel kirlilik ve koruma ve çevresel koru¬ma hareketi olmak üzere 4 alt faktör ve toplam 20 maddeden oluşmaktadır. Araştırmada istatistik hesaplamalar, SPSS-18 paket programında yapılmıştır. İstatistiksel hesaplamalarda belirlenen alt faktörlerden elde edilen toplam puanlar ile cinsiyet, yaş, yaşanılan yer ve okul türü gibi değişkenlerin t testi ve ANOVA testleri yapılmıştır. Analiz sonuçları öğrencilerin çevreye karşı tutumlarının belirlenen değişkenler ve faktörlere göre istatistiksel olarak farklılaşmadığını göstermiştir. Bu durum, öğrencilerin çevre eğitimi bakımından benzer bir profil oluşturduğu şeklinde değerlendirilmiştir. Öğrencilerin çevre eğitimi ve bileşenleri konusunda ortalamanın çok üstünde bilgiye sahip oldukları da sonuç olarak belirlenmiştir. Diğer yandan, müfredat kapsamında öğrencilerin aldıkları derslerin yeterli düzeyde olduğu ortaya çıkmıştır.

Eğitimde inovasyonu gerçekleştirmenin önemini fark eden ülkelerin, eğitimsel ihtiyaçları çağın dinamikleri çerçevesinde doğru analiz ederek, bu bağlamda eğitim sistemlerini yeniden düzenlemeleri gerekmektedir. Eğitimde yaşanan bu yeni şekillenmeler doğrultusunda ortaya çıkacak kaçınılmaz dönüşüm için, bireylere özel fırsatlar sunan, yenilikçi öğretim yaklaşımlarına ihtiyaç duyulmaktadır. Değişim ihtiyacına cevap verebilecek ve geleceğe yatırım yapabilecek yeni öğrenme yaklaşımlarından biri de ‘STEAM’ olarak karşımıza çıkmaktadır. Spesifik içeriklerden oluşan, beş disiplininin (fen, teknoloji, mühendislik, sanat ve matematik) bir arada ele alınması esasına dayalı olan STEAM, yaşam boyu öğrenmeyi temel alan bütüncül bir yaklaşım modelidir. Son yıllarda modern eğitimde dikkat çeken, STEM ile sanatı birbirine bağlayan bu model, gerçek dünyadaki sorunları çözmeye teşvik eden, yeniliği destekleyen, deneyimsel öğrenme temelli; iş, okul ve toplum arasında bağlantıyı sağlayan bir köprü olarak düşünülebilir. STEAM eğitimi içerisinde yer alan “sanatın” özellikle bu küresel değişim sürecinde, dünyamıza ilişkin tüm zenginlikleri anlamamıza yönelik yeni kapılar açacağı, eğitim kapsamında hem birey hem de toplum olma duygusunu geliştireceği düşünülmektedir. ‘Sanat’ disiplini içerisinde yer verilebilecek yaratıcı dramanın STEM eğitimine entegrasyonu, STEAM'e doğru bir geçiş olarak kabul edilebilir ve ayrıca ele almak önemli görülmektedir. 21. yüzyıl öğrenimi için yaratıcı pedagojilerle STEAM eğitimi tasarlamak noktasında yaratıcı drama öğrencilere daha çok olasılık üretip karşılaştırma yoluyla en mantıklı ve en doğru sonuca ulaşmalarına olanak vermektedir. Çocukların küresel bağlamda rekabet edebilmeleri için, öğrenci merkezli sınıf ortamında, değişen yaşam koşullarını yaratıcı drama ile deneyimlemelerinin, onları bir adım öteye götüreceği düşünülmektedir. Bu bilgiler ışığında bu araştırmada, 21. yüzyılın eğitim vizyonu kapsamında, olumlu ve istenen öğrenci çıktıları üretmek için eğitim sisteminde bahsi geçen STEAM kavramının tüm yönlerinin detaylı olarak ele alınması amaçlanmıştır. 21. yüzyıl’da ortaya çıkan paradigmalar ışığında Fen eğitimine ilişkin birleşik bir vizyon geliştirmek için kullanılabilecek STEAM modeline özellikle erken çocukluk eğitiminden başlayarak tüm eğitim kademelerinde aktif olarak yer vermek, teknoloji odaklı küresel bir toplumda başarının anahtarı olarak kabul edilebilir.