Var olan eğitim sisteminin olmazsa olmazı okul yöneticileri ile öğretmenleri arasındaki iletişimin sağlıklı ve etkili olması, okulla ilgili tüm paydaşlar üzerine etki etmekte ve büyük önem taşımaktadır. Sağlıklı ve etkili bir iletişim sürecinin yaşanması okul müdürleri ve öğretmenler arasındaki sözlü ve sözsüz iletişim becerilerinin kalitesine bağlıdır. Bu çalışmanın temel amacı, bağımsız anaokullarında görev yapan okul müdürleri ile okul öncesi öğretmenlerinin arasındaki sözlü ve sözsüz iletişim becerilerinde karşılaşılan sorunların ortaya çıkarılması ve değerlendirilmesidir. Bu araştırma, betimsel bir araştırmadır ve nitel araştırma ile desenlenmiştir. Araştırma 2020-2021 eğitim-öğretim yılının ikinci döneminde yapılmıştır. Araştırma evrenini, Balıkesir ilinde bulunan bağımsız anaokulu yöneticileri ve bu kurumlarda çalışan okul öncesi öğretmenleri; çalışma grubunu ise 3’ ü resmi 3’ ü özel kurumda görev yapan 6 bağımsız anaokulu yöneticisi ve 6’ sı resmi 2’ si özel kurumda çalışan 8 okul öncesi öğretmeni oluşturmuştur. Tüm katılımcılar araştırmaya gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmanın verileri görüşme tekniği kullanılarak toplanmıştır ve “içerik analizi metodu” ile bulgular sunulmuştur. Araştırmanın okul müdürleri ve okul öncesi öğretmenlerinin genel iletişimleri ile ilgili sonuçları incelendiğinde çoğunlukla sözlü iletişimin tercih edildiği bununla beraber sözsüz iletişimle desteklendiği görülmektedir. Araştırma bulgularına göre; yazılı iletişim öncelikli iletişim türü olmamalıdır. Sözlü iletişimle ilgili elde edilen bulgular; iletişime geçen kişiler arasında yanlış üslup, yanlış anlaşılma, dinleme ve uygulamada sıkıntı, birbirlerini tanımama, empati kuramama gibi konularda sorunlar olduğunu göstermektedir. Ayrıca diksiyonu iyi olmayan, kişilik özelliğinden dolayı sert mizaca ve ses tonuna sahip öğretmenlerin özel kurumlarda uzun süre çalışamadığı görülürken, resmi kurumlarda müdürlerin ve okul öncesi öğretmenlerinin beraber çalışacakları kişileri seçememelerinden dolayı duruma razı oldukları görülmüştür.  Sözsüz iletişimle ilgili göz teması kurmanın ve kokunun önemi üzerinde durulmuş,  jest ve mimikleri ile beden dilini abartılı kullanmanın karşı tarafta olumsuz hisler yarattığı, uğradığı haksızlığa sessiz kalmanın olumsuz sonuçlar doğurduğu belirlenmiştir.